Και το πλάνο συνεχίζεται...

Ο Ολυμπιακός έχασε από τον "αιώνιο" αντίπαλο μετά από τρία χρόνια, όμως συνεχίζει από κει που είχε μείνει, ακολουθώντας το πλάνο που ακολουθούσε και φυσικά από την κορυφή της βαθμολογίας.

 Μια ήττα από τον Παναθηναϊκό τις περισσότερες φορές δεν είναι απλά μια απώλεια τριών βαθμών, αλλά ήττα που ρίχνει το ηθικό ή και την αυτοπεποίθηση της ομάδας. Το 2-1 στο ΟΑΚΑ αποτελεί εξαίρεση για τον Ολυμπιακό, που παραμένει πρώτος και καλύτερος.
Οι Πειραιώτες είχαν ένα σούπερ πρώτο ημίχρονο, παρά τους πολλούς νέους (ξένους) παίκτες δεν εμφανίστηκαν επηρεασμένοι από την ατμόσφαιρα και... χάζεψαν στις περισσότερες φάσεις τους αντιπάλους τους. Το σφύριγμα των οπαδών του Παναθηναϊκού στο τέλος του πρώτου μέρους τα λέει όλα...

Μπροστάρης στην "ερυθρόλευκη" κυριαρχία ήταν ο Μιραλάς που πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ, όμως αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετό για να φέρει τη νίκη. Μια νίκη που δεν ξέρουμε αν άξιζε ο Ολυμπιακός, όμως την ανωτερότητά του και το γεγονός πως ακόμη κι όταν έπαιζε με παίκτη λιγότερο ήταν η μόνη ομάδα που έπαιζε ποδόσφαιρο, δεν το αμφισβητεί κανείς. Άλλωστε και τα νούμερα λένε πως οι Πειραιώτες έπρεπε να φύγουν από το Μαρούσι τουλάχιστον με τον βαθμό της ισοπαλίας.

Άδικο αποτέλεσμα, λένε οι αριθμοί

Και για του λόγου το αληθές, 9 σουτ είχαν και οι μεν και οι δε. Μοιρασμένες είναι και οι κεφαλιές, αφού η κάθε ομάδα είχε από μια, ενώ ο Ολυμπιακός είχε μια περισσότερη απόκρουση (4) απ' ότι ο Παναθηναϊκός. Οι "πράσινοι" από την άλλη είχαν ένα λάθος παραπάνω (57-56), ενώ τα κόρνερ ήταν 1-5.

Φυσικά όλα αυτά δεν μειώνουν τη νίκη του Παναθηναϊκού, όμως δείχνουν πως το παιχνίδι ήταν ισορροπημένο και η ήττα δεν προήλθε από μια τραγική εμφάνιση, αλλά από ατυχία και κάποια λάθη, τα οποία θα αναλύσουμε πιο κάτω.

Έτσι όμως είναι η μπάλα... Άλλες φορές είναι στο πλευρό σου και άλλες όχι. Θυμηθείτε την περσινή εμφάνιση του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ που αναμφισβήτητα ήταν πολύ χειρότερη από την φετινή κι όμως οι Πειραιώτες είχαν φύγει τότε με το τρίποντο και τώρα δίχως βαθμό.

Απλά... τρεις χαμένοι βαθμοί

Γι' αυτόν λοιπόν τον λόγο σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός βγαίνει αλώβητος και και φυσικά δεν καταστρέφεται από την ήττα. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν αλλάζει σε καμία περίπτωση τα πλάνα που είχε και τις σκέψεις που κάνει για την ομάδα του. Άλλωστε ο Ισπανός κατέβασε ένα σύνολο που είχε πλάνο, είχε σχέδιο, έπαιξε οργανωμένα και ξεδίπλωσε το ταλέντο του στον αγωνιστικό χώρο, αποφεύγοντας τους... τσαμπουκάδες και τα ποδόσφαιρο αλάνας. Κακά τα ψέματα, όταν έχεις ποιότητα δεν χρειάζονται οι... κλωτσιές.

Αν μάλιστα τα πράγματα ήταν καλύτερα για τον Βαλβέρδε με τους τραυματισμούς, τότε σίγουρα η ήττα πολύ δύσκολα θα ερχόταν. Αναφερόμαστε στον Μοϊσές Ουρτάδο που κρίθηκε ανέτοιμος και γι' αυτό δεν αγωνίστηκε. Αν ήταν υγιής τότε ο Ισπανός τεχνικός θα τον έβαζε στο ημίχρονο και θα έδενε το κέντρο του, όμως γνώριζε πως δεν ήταν 100% έτοιμος και δεν το ρίσκαρε. Ήρθε μετά και η αποβολή του Αβραάμ Παπαδόπουλου και του χάλασε εντελώς τα σχέδια.

Ο Μωυσής που του λείπει...

Το καλό (αν μπορούμε να το αποκαλέσουμε καλό) της ήττας για τον Ολυμπιακό είναι πως αποκαλύφθηκαν κάποιες αδυναμίες που έχει η ομάδα. Πρώτη και... μεγαλύτερη το πρόβλημα στην ανασταλτική λειτουργία που προκύπτει από την απουσία ενός καθαρού αμυντικού χαφ, όπως είναι ο Μοϊσές Ουρτάδο. Τ' ότι ο Ολυμπιακός θέλει έναν κόφτη όταν θα χρειαστεί να κρατήσει το αποτέλεσμα δεν το αμφισβητεί κανείς και γι' αυτό όλοι περιμένουν την επιστροφή του... Μωυσή!

Μαέστρος και τρομερό μυαλό ο Ιμπαγάσα, εξαιρετικός και αναγεννημένος ο Ντουντού, όμως χρειάζεται και ένα... σκυλί που θα κόβει τις μπαλιές προς την άμυνα και θα ανακόπτει τις επιθέσεις του αντιπάλου.

... και το φρένο μετά το 60'

Η δεύτερη αδυναμία ακούει στο όνομα φυσική κατάσταση. Είναι γεγονός πως για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι (αυτό συνέβη και με τον Άρη), κάποιοι από τους παίκτες του Βαλβέρδε έμοιαζαν πιο κουρασμένοι μετά το 60'.

Για παράδειγμα ο Άλμπερτ Ριέρα λόγω και της... κενής χρονιάς που είχε πέρσι θέλει ακόμη παιχνίδια στα πόδια του και μετά από 60-70' η απόδοσή του πέφτει αρκετά. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Αριέλ Ιμπαγάσα που διανύει το 34ο έτος της ηλικίας του, αλλά και με τον Μιραλάς που τα έδωσε όλα για περίπου μία ώρα και μετά "έσκασε".

Αυτό ενδεχομένως είναι ένα πρόβλημα για τον Ολυμπιακό, έχει όμως και μια άλλη εξήγηση. Οι Πειραιώτες τα δίνουν όλα για περίπου 60 λεπτά και μετά ρίχνουν στροφές. Αν βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και αυτό θα συμβεί παιχνίδι με το παιχνίδι.

Πρώτος και πριν, πρώτος και τώρα

Γι' αυτό και υπάρχει αισιοδοξία στο "ερυθρόλευκο" στρατόπεδο πως παρά την ήττα, η ομάδα αν συνεχίσει να δουλεύει όπως μέχρι τώρα, δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα και φυσικά θα είναι το πρώτο φαβορί για τον τίτλο.

O Oλυμπιακός έχει παρόν, έχει και μέλλον και το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο υπομονή, έστω κι αν οι εμφανίσεις ανεβάζουν όλο και πιο ψηλά τον πήχη. Έχει επίσης και έναν μεγαλομέτοχο που έχει πραγματική τρέλα για την ομάδα και το έδειξε και με τις μεταγραφές του και με την παρουσία του στα επίσημα του ΟΑΚΑ.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν δίστασε να πανηγυρίσει το γκολ του Μιραλάς μέσα σε 50.000 φίλους του Παναθηναϊκού, αποδεικνύοντας πως η... αρρώστια του για τον Ολυμπιακό δεν έχει όρια. Μ' έναν τέτοιο άνθρωπο στο τιμόνι, αλήθεια ποιος μπορεί να είναι ο λόγος να ανησυχεί κάποιος φίλος της Πειραϊκής ομάδας;

Και μην ξεχνάτε πως οι "ερυθρόλευκοι" εξακολουθούν να απολαμβάνουν την μοναξιά της κορυφής...